Beelddenken

Wat is beelddenken?

Beelddenkers denken in beelden en gebeurtenissen en niet in woorden en begrippen. We kunnen het ruimtelijk denken noemen.
Een simpele proef op de som:

Doe je ogen dicht en denk aan het woord: boom Wat zie je?

De meeste mensen zien dan de letters b-0-0-m voor zich.

Een beelddenker ziet echter een prachtige boom, met bruine stam, groene bladeren, wuivend in de wind. 

Beelddenken is een fundamenteel andere manier van denken! Beelddenkers zijn visueel, maar daarnaast ook ruimtelijk ingesteld. Ze werken het liefst met hun ogen en hun opgedane ervaringen.
Luisteren is nooit hun sterkste kant. De ogen gaan voor de oren!
In één oogopslag overzien beelddenkers ingewikkelde situaties en brengen die met elkaar in verband. Het ene beeld roept weer een volgend beeld op. Dat kan leiden tot hoogst originele oplossingen waar een ander nooit opgekomen zou zijn. Ook is opvallend dat ze vaak onverwacht heldere vragen stellen en een vaak opvallende orginele woordenschat hebben. Nadeel is dat ze vaak snel afgeleid zijn of lijken en vaak niet lijken te luisteren. Het gericht luisteren blijft dan ook vaak achter bij ontdekkend zien. Vaak hebben ze een slechte fijne motoriek, een rommelig handschrift en zijn ze meer dan normaal onhandig. Als ze iets vertellen struikelen ze vaak over hun woorden, of vinden vaak niet de juiste woorden. Inzicht ontstaat vaak bij toverslag. Vaak hebben ze een gebrekkig tijdsbesef, moeite om zaken te ordenen (bijv. agenda) en moeite om zaken systematisch aan te pakken.

Met name het onderwijs is onvoldoende afgestemd op beeldenkers, waardoor ze wisselende prestaties laten zien. Beeldenken, dyslectie en HSP gaan vaak hand in hand. (zie kindgericht aanbod: Ik leer Anders)